24.1.09

Perdona, pero tenía que hacerlo

Perdona si he insistido demasiado.
Perdona si de nuevo he querido correr más de la cuenta.
Perdona si te he perturbado.
Perdona si te he desconcentrado.
Perdona si te he interrumpido.

Pero tenía que insistir para darme cuenta que ya no hay nada por lo que insisitir; tenía que correr para ver que nadie corre ya a mi lado; tenía que perturbar para tomar conciencia de tu particular calma; tenia que desconcentrarte para darme cuenta que tú ya has tomado otro camino; tenía que interrumpirte para ver que no quieres que te interrumpan.

Me disculpo pero no me arrepiento, porque almenos ahora puedo mirar hacia adelante. Eso sí, de vez en cuando echaré la vista hacia atrás, porque no quiero olvidar nada de lo vivido, no cada día se puede tocar la felicidad con las dos manos.

5 comentarios:

Què t'anava a dir dijo...

Despues del amor la crisi.

Flavia Ricci dijo...

Hola mi niña! Esto que escribes me ha recordado al poema Viceversa, de Mario Benedetti. Búscalo en Mr.Google que está. Por cierto, siempre he creído que en materia de amores (no de amoríos) existen las relaciones DEL pasado y las relaciones CON futuro. Besazos !!

sònia dijo...

Fla, fuiste tú quién me decubrió a Benedetti. Cuando escribí el post no recordaba el poema, pero mr. Google lo ha devuelto a mi mente. Aquí lo copio, para compartirlo con todos. ¿Te veré pronto menina?:

Viceversa, de Mario Benedetti

Tengo miedo de verte
necesidad de verte
esperanza de verte
desazones de verte

tengo ganas de hallarte
preocupación de hallarte
certidumbre de hallarte
pobres dudas de hallarte

tengo urgencia de oírte
alegría de oírte
buena suerte de oírte
y temores de oírte

o sea
resumiendo
estoy jodido
y radiante
quizá más lo primero
que lo segundo
y también
viceversa.

Anónimo dijo...

no calen disculpes, tampoc les mereix qui en algun moment pot albergar falses esperances, no se si ho ha fet, pero per aixo s'haurien de disculpar amb tu. qui hagi passat per el teu cor pero, no podra mai tenir una mirada al passat i, amb tendresa, recordarte, princesa. molts petons

Flavia Ricci dijo...

Ahhh, de momento el viaje a Barcelona aplazado !!! Agggg ... ¿cuándo será el día en que me aparezca para siempre con Zoe por allí?

Niña guapa, pásate por algunas de las excelentes librerías de Barcelona y échale un vistazo a El amor, las mujeres y la vida, de Benedetti. Allí hay poemas como Táctica y estrategia, No te salves, Viceversa, Cada ciudad puede ser otra, etc etc .... Seguro te gusta. A poco de llegar a Barcelona un amigo catalán me prestó Andamios. Como Benedetti, yo acababa de llegar a España ... Por lo de los hombres .... "el olvido está lleno de memoria", como dice Benedetti. Y si no, haz lo que aconseja Hernández: olvidar es tb saber tener buena memoria ... Besos y sonrisas.